Oblicza filozofii XVII wieku

Prezentowane opracowanie filozofii XVII w. stara się urzeczywistnić ideał integralnie pojętej historii filozofii, stosującej różne współczesne metody jej opracowania: od jej filozoficznej koncepcji, badającej teksty wieku XVII jako element aktualnego dyskursu filozoficznego, przez badania genetyczno-komparatystyczne, aż po historię kultury intelektualnej, bliską historii idei, kultury czy historii kultury intelektualnej (intellectual history). W aspekcie treściowym stara się więc na równi potraktować zarówno prace uznanych dziś klasyków XVII wieku, jak Descartes, Malebranche, Hobbes, Spinoza, Leibniz i Pascal, czy autorów tworzących w kręgu tej złożonej tradycji (np. Geulincx), jak też typowy dla ówczesnego szkolnictwa uniwersyteckiego i średniego tzw. nowożytny arystotelizm chrześcijański (druga scholastyka). Równocześnie starano się pokazać zestaw typowych tematów podejmowanych przez wszystkie ówczesne dyscypliny filozoficzne od metafizyki i epistemologii przez antropologię i etykę po filozofię społeczną i estetykę, a nawet filozofię matematyki i ekologię. Starano się też ukazać ważny styk refleksji filozoficznej z przyrodniczą w ramach konstytuującej się wówczas idei nowożytnej nauki, z jednej strony zrywającej z filozofią, ale z drugiej strony wykorzystującej dalej kategorie filozofii i kopiującej jej ambicje systemotwórcze. (z Przedmowy)

Więcej informacji na temat ksiązki w bazie publikacji Academicon.