Kultura. Dramat natury i osoby

Książka stanowi znakomity przewodnik po najważniejszych zagadnieniach filozofii kultury, stanowiący owoc długoletnich badań naukowych i pracy akademickiej Autora. Składa się z czterech części. W pierwszej Autor podejmuje zagadnienia z metodologii dyscyplin o kulturze, by na tle nauk szczegółowych o kulturze uwydatnić specyfikę filozoficznego wyjaśniania kultury. Inne zagadnienia w tej części to dzieje pojęcia kultury i koncepcji kultury jako uprawy natury, oraz wybrane definicje kultury. Część druga obejmuje teorie kultury i rozumienie natury w historii filozofii oraz koncepcje relacji pomiędzy kulturą i naturą, który to związek jest konieczny dla rozstrzygnięcia podstawowej współcześnie aporii, co jest pierwotniejsze: natura czy kultura? W części trzeciej Autor sięga do metafizycznych podstaw kultury: prawdy, dobra i piękna. W części czwartej zaś analizuje dziedziny kultury wedle greckiej teorii aspektów poznania: dziedzinę nauki, moralności i klasycznie rozumianej etyki (obejmującej obok etyki indywidualnej, etykę rodzinną - ekonomię i etykę życia społecznego – politykę), następnie dziedzinę twórczości i sztuki jako sprawności tworzenia. Studium zwieńcza prezentacja czwartej i najważniejszej dziedziny kultury: religii. Autor pyta o elementy konstytutywne religii jako dziedziny kultury, powody religijności człowieka, zagadnienie nieśmiertelności, istnienia Boga, postawy negacji religii, religię wobec świętości, o religię jako ogniskową całej kultury, aż po epilog o teologii kultury i kwestię przebóstwienia natury. Przegląd podstawowych zagadnień wedle struktury książki nie wyczerpuje jednak wielkiego bogactwa treści, a tym bardziej nie ukazuje tytułowego dramatu w kulturze będącego skutkiem ciągłego napięcia pomiędzy sferą duchowo-osobową i sferą konieczności płynących z natury, którego nieustannie doświadcza każdy człowiek. Należy zatem z tym większą przyjemnością odesłać do lektury tej znakomitej książki.