Nowosielski. Ikona, światło, wiek XX

Jerzy Nowosielski uważany jest obecnie za jednego z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki powojennej. Wykształcony w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie, współpracownik Tadeusza Kantora pozostawał pod wpływem abstrakcjonizmu, surrealizmu, awangardy. Wyjątkowa wyobraźnia przestrzenna artysty sprawiła, że był on również twórcą mozaik, polichromii i dekoracji świątynnych kościołów obrządku wschodniego i zachodniego. Książka Anny Palusińskiej dotyczy przede wszystkim ikon Jerzego Nowosielskiego – pojedynczych bądź zebranych w ikonostasach. Ta część jego spuścizny jest wyjątkowa również ze względu na fakt, że twórca uznawany był za filozofa i teologia prawosławia. Najważniejszym celem zaprezentowanej książki jest wskazanie głębokich związków malarstwa Nowosielskiego z teologiczną i filozoficzną tradycją ikony.
dr hab. Anna Nowicka-Struska, prof. UMCS

Autorka chce uczynić ikonę, będącą wyrazem pewnych treści intelektualnych, przedmiotem dociekań filozoficznych. Tak nakreślony program badawczy wpisuje się w potrzebny, ambitny i bardzo ciekawy obszar badań nad wschodniochrześcijańskim myśleniem ideowym i jego związkami ze sztuką. W sposób bardzo przekonujący tę globalną perspektywę przekuwa w perspektywę lokalną, czyli analizę twórczości konkretnej i, co więcej, nam współczesnej – dzieła Jerzego Nowosielskiego. Artyzm krakowskiego twórcy stanowi równocześnie tło i centrum dyskursu autorki. Z jednej strony pragnie ona uwypuklić novum malarstwa Nowosielskiego, który łączył tradycję średniowiecznej ikony i sztuki nowoczesnej, z drugiej strony – w szerszym kontekście pokazać całościowość i jedność prawdziwej sztuki. […] Jest to ciekawe i głębokie ujęcie.
dr hab. Justyna Kroczak, prof. Uniwersytetu Zielonogórskiego